Այսօր աշխարհի կաթոլիկները նշում են Սուրբ Վալենտինի տոնը` բոլոր սիրահարների օրը: Ներկայումս այն տոնում են աշխարհի մոտ 100՝, հիմնականում Արևմուտքի երկրներում։ Տոնի անունը կապված է Վալենտին անունով հոգևորականի հետ: Վալենտինի օրն ի սկզբանե նշվել է որպես պատարագային տոն` նվիրված վաղ քրիստոնեական շրջանի սրբերից մեկի` Սբ. Վալենտինիուսի հիշատակին։

Ահա պատմությունը. Հռոմի կայսրությունը ղեկավարում էր Կլավդիոս 2-րդ կայսրը։ Հռոմեական բանակը զինվորների մեծ պակաս ուներ, որպեսզի իր զինվորների մեջ պահպանի մարտական ոգին` կայսրը լեգեոնականներին արգելում է ամուսնանալ, սակայն Վալենտին անունով հոգևորականը չի վախենում կայսեր զայրույթից և լեգեոնականներին գաղտնի ամուսնացնում է իրենց սիրեցյալների հետ։ Կայսեր հրամանը խախտել համարձակված հոգևորականին մահապատժի են ենթարկում: Ավանդությունն այնուհետ ասում է, որ կալանավայրում նա բուժել է բանտապետի աղջկան, որին էլ հետագայում սիրահարվել է։

Նշվում է նաև, որ մինչև իր դատավճռի ի կատար ածումը նա հրաժեշտի նամակ է թողնում իր սիրած էակին, որի վերջում գրված է լինում «Քո Վալենտին»։ Այն առաջին անգամ 496-թվականին Հելասիուս I Հռոմի պապը փետրվարի 14-ը հայտարարում է Սուրբ Վալենտինի օր։

Չնայած ավելի ուշ՝ 1969-ին այն հանվում է Կաթոլիկ տոների օրացույցից, սակայն այսօր էլ Սբ. Վալենտինի օրը աշխարհի շատ երկրներում պաշտոնապես նշվում է որպես սիրահարների տոն։

Հայ առաքելական եկեղեցին չի խրախուսոում այս տոնը նշելու ցանկությունը՝ ասելով որ մենք ունենք մեր սուրբ Սարգիսը, սակայն պետք է ասել, որ տոնը ընդունվեց ու սիրվեց երիտասարդների կողմից, միգուցե սա ևս մեկ առիթ է խոսելու սիրո մասին, ու մարդիկ չեն ուզում բաց թողնել այն։ Ամեն դեպքում, սիրո մասին ինչքան շատ խոսվի՝ այնքան բարությունն ու ժպիտները շատ կլինեն մեր շուրջը: