Սեպտեմբերի 13-ին Հայաստանի Հանրապետությունում նոր վարչապետ նշանակվեց. լուրը ստացա ԱՄՆ -ում: Ասեմ, որ հայաստանյան անցուդարձով բավականին հետաքրքրված Լոս Անջելեսի հայ համայնքում միանշանակ չընդունեցին ռուսական դրոշմը վրան վարչապետի նշանակումը: Ինչևէ, Կարեն Կարապետյանն արդեն ձևավորել է իր կառավարությունը, հաստատել ծրագիրը: Նրա նշանակմանն ու առաջին քայլերին արձագանքեց գրեթե ողջ հայությունը, աշխարհի տարբեր երկրների ամենատարբեր շրջանակներից: Չի կարելի չնշել, որ վարչապետի փոփոխությունը անսպասելի էր, համենայնդեպս այս շրջանում , երբ ապրիլյան պատերազմը դեռ չէր «ամոքել իր վերքերը», բանակցային թնջուկ կար ղարաբաղյան հարցի շուրջ, սոցիալ-տնտեսական անհասկանալի իրավիճակ է երկրում:
Ներքաղաքական այս փոփոխությունը լուրջ իրադարձություն էր. հանրությունն ակտիվ քննարկում էր նոր վարչապետի քայլերը. հանրային կարծիքում գերիշխող նոտան հույսն էր, որ երկրում իրավիճակը շտկելու շանս է տրվել: Վարչապետի առաջին քայլերը՝ մի քանի նախարարի հեռացման հետ կապված, կարծես հուսադրեցին հանրությանը, սակայն նրանց փոխարինելու եկած ավելի քաղաքակիրթ տեսք ունեցող, գրագետ մարդիկ դեռ պետք է ապացուցեն Կարեն Կարապետյանի ընտրության արդարացիությունը:
Այժմ մի իրավիճակ է, երբ Աբրահամյանի կառավարության հեռացած դեմքերին (որոնցից գոնե ժողովուրդը գիտեր ինչ ակնկալել) փոխարինելու են եկել քիչ թե շատ ինտելեկտուալ մարդիկ,սակայն ավելի փակ գործելաոճով: Իրավիճակ է, ուր բոլորս սպասումներ ունենք: Այսքան շատ թերևս որևէ վարչապետի նշանակում չի քննարկվել:
Մի շատ կարևոր բան տեղի ունեցավ Կարեն Կարապետյանի նշանակումից հետո՝ մարդկանց մեջ արթնացավ հույսը, սպասումը՝ այդ հույսի արդարացի լինելու հավատը: Պատճառը, թերևս, մի շարք իրադարձություններն էին, որ հաջորդեցին միմյանց: Մեր ժողովուրդը սիրում է կանխատեսումներ անել, և սա այն դեպքերից է, որ դրանք մեծ հաշվով հոռետեսական չեն: Ինչ կտա Կարապետյանի կառավարությունը երկրին, ինչ կտա գործարար շրջանականերին, իրենց հանապազոր հացը վաստակող մարդկանց, որոնք իրենց հոգսերի փարատումը տեսնում են երկրի առաջին դեմքերի փոփոխության մեջ, կերևա առաջիկայում: Անընդհատ սպասումը հուսահատեցնող է. հույսը արդարացվում է, երբ դրական ավարտ է ունենում, իսկ մեր երկրում լավ օրերի սպասումը մի տեսակ շատ է ձգձգվում:
Ռուզան Ավոյան
- 12:53Արդարացված չէ «կարմիր գծերի» կողմից գանձվող 5000 դրամ գումարը
- 12:16Ոչնչից մեծ աղմուկ. այնուամենայնիվ., բանակի բեռը մնում է միջին վիճակագրական քաղաքացու զավակների ուսերին
- 12:23Ահա թե ինչու են տապալվում դատավարությունները մեր երկրում
- 15:55Մենք ունենք երկամսյա կալանք, որ գրեթե չի կիրառվում որպես առանձին պատժամիջոց
- 12:12Ինչ պիտի անեինք, որ կարող էինք, ու չարեցինք…
- 14:58Օդից փող բռնելու հարցում մեր իշխանությունները վարպետացել են
- 11:52Այս անգամ ավելի կազմակերպված բաժանեցին ընտրակաշառքը
- 14:57Քարուքանդ փողոցների համար ոչ մեկը պատասխանատվություն չի կրում
- 17:55Հերթական անգամ փչացրեցին այն, ինչը փչանալու հակում ունի
- 15:02Ընդունեցինք՝ 1000 դրամը քաղաքացու տուրքն է բանակին. իսկ 200 դրամ գանձելը ճի՞շտ է